woensdag 9 april 2014

Vakantie !

Het is weeral vakantie, allez, voor de Prinsjes toch, voor mij nog niet.  Helaas hebben Droomprins en ik niet evenveel dagen verlof als de Prinsjes schoolvakantie hebben en dus is er alweer gezocht naar een andere oplossing, een stage dit keer, op het speelplein niet zo ver van ons werk.  
Ons grootste Prinsje houdt nogal van structuur en heeft het een beetje moeilijk met dingen die niet binnen zijn dagelijkse gewoontes vallen, aan hem de keuze wat hij wil doen deze vakantie.  Een Ideekids stage in Wemmel of naar speelplein De Parasol in Schaarbeek, dicht bij ons werk dus.  Omdat hij er enorm tegenop ziet om niemand te kennen, kiest hij voor het speelplein.  Daar kan ik hem en mijn kleinste Prinsje samen inschrijven, in Wemmel zitten ze sowieso elk op een andere stage.  Hoewel het helemaal niet zeker is dat ze samen in dezelfde groep zullen zitten, hoopt hij stiekem toch dat dit wel zo zal zijn.  Hij zegt me wel honderd keer dat ik het zeker moet vragen op de eerste dag ! Wat ik dan uiteraard ook doe, maar zoals verwacht, ik toch, kunnen ze hen niet samen zetten omdat Oscar niet mee zou kunnen met de groep van Ruben.  Drama. Huilen. Snotteren en vastklampen.  Hoe mijn grootste Prinsje ook probeert om ermee te stoppen, de tranen blijven maar komen, zijn verdriet is ontroostbaar.  Al thuis, voor dat we vertrokken, waren de eerste traantjes gevloeid, nog stilletjes, maar eens op de stage en na het verschrikkelijke nieuws dat ze elk in een andere groep zouden zitten, zijn de grote tranen niet meer tegen te houden.  Ik kijk om me heen en zie alleen lachende kindjes die al volop 'Schipper mag ik overvaren' aan het spelen zijn.  Ik probeer Ruben moed in te spreken, dat er momenten genoeg zullen zijn waarop hij wel samen met Oscar zal mogen spelen, tussen de groepsactiviteiten door.  Oscar staat er ondertussen ook beteuterd bij, die kan elk moment in huilen uitbarsten, wat natuurlijk ook gebeurt.  Op het ogenblik dat Ruben zijn gehuil beetje bij beetje onder controle krijgt, begint Oscar. Mijn moederhart, dat het al zwaar te verduren had, breekt.  Mijn grootste Prinsje ziet dan dat zijn broertje aan het huilen is en slaagt er eindelijk in te stoppen, hij neemt Oscar's handje vast en probeert hem te troosten, slik.  Een van de monitoren ziet het tafereel en komt enthousiast op ons afgelopen. Ze vraagt aan de Prinsjes of ze geen plezier willen maken en leuke dingen willen doen.  Natuurlijk willen ze dat, Ruben knikt van ja, Oscar blijft stilletjes.  Het meisje pakt Oscar op, ik geef hem nog een kusje en probeer te vertrekken, maar Oscar schreeuwt nog om een laatste kusje. Ik draai me om en geef hem nog een laatste kusje, maar dan maak ik van mijn hart een steen en laat de huilende Oscar achter bij het meisje.
In de auto is het dan mijn beurt om te huilen. Werkende ouders zouden evenveel vakantie moeten krijgen als hun kinderen, of kinderen een stukje minder vakantie...  Dom van me natuurlijk want ik weet dat dit soort ervaringen goed zijn voor mijn Prinsjes.  Ze leren andere kindjes kennen, leren misschien een beetje van zich af te bijten.  Ze leren om te gaan met onbekende situaties en mensen die ze nog niet kennen.  Allemaal dingen waar ik zelf als kind ook niet zo goed in was.  
Wanneer ze 's avonds thuis komen, praten ze honderduit over wat ze die dag allemaal gedaan hebben.  En ik ben blij, een beetje meer gerust gesteld, ze lopen niet de hele dag te wenen (dat weet ik natuurlijk wel, maar toch ...), ze amuseren zich gewoon.
De volgende ochtend bij het afzetten, is Ruben heel flink, hij huilt niet en probeert zijn moed over te zetten op Oscar, die huilt nog een beetje, maar het gaat al veel beter dan de dag ervoor.  Ik ben zo trots op Ruben en ook Oscar !
Vandaag gaat heel het speelplein naar Bokrijk.  Ruben kijkt hier erg naar uit en rent bijna naar de speelplaats.  Oscar nog altijd een beetje timide, maar geen gehuil deze keer.  Na tien laatste kusjes, die uiteraard op de juiste manier moeten gegeven worden, namelijk op de mond, mag ik vertrekken, geen gehuil, geen gekrijs, alleen twee vrolijke jongens die me uitzwaaien.  Gelukkig !


Geen opmerkingen:

Een reactie posten