Mooie lijven

Ik zit al een tijdje te twijfelen of ik deze post zou plaatsen.  Hij gaat namelijk niet over de Prinsjes, maar over mezelf, over iets waar ik al een tijdje mee rondloop.

De laatste tijd bots ik regelmatig op blogs en websites die mama's willen aanzetten om gewicht te verliezen, om zo snel mogelijk hun slanke lijn van voor de zwangerschap weer terug te vinden.  De "supermama's" die zo'n blogs schrijven, beweren dat dit nodig is voor je gezondheid en je eigenwaarde, je kan toch geen "Olifant" blijven ! Je hebt enkel wilskracht en inzet nodig om tot het gewenste resultaat te komen.  Ze staan op om vijf uur 's ochtends om te sporten voordat de kinderen wakker worden, letten op hun voeding, runnen een zaak en hebben daarnaast blijkbaar ook nog tijd om voor hun kinderen te zorgen...  Ook celebrities die kindjes krijgen hebben in no time hun mooie lijven weer terug, zonder enig spoortje van de voorbije zwangerschap.  Bekende Vlamingen worden in de "pers" geprezen als ze een paar maanden na de bevalling weer in topvorm zijn.  Je krijgt het idee dat dit voor ons, gewone vrouwen, ook zo makkelijk zou moeten gaan.  Dat het een must is om zo snel als mogelijk iets aan je lijn te doen.

Over het algemeen ben ik niet ontevreden met mijn lichaam, na mijn twee zwangerschappen is er 10 kilo aan blijven plakken, maar meestal vind ik dit niet zo erg. Behalve als ik zo'n blogs of artikels lees, dan voel ik me plots een zwakkeling omdat ik blijkbaar niet over voldoende wilskracht beschik om weer terug te worden wie ik was vóór de Prinsjes. Omdat ik blijkbaar niet over voldoende tijd/zin/energie beschik om dat allemaal voor elkaar te krijgen.  Maar als ik er dieper over nadenk dan besef ik dat het, voor mij althans, niet mogelijk is om weer terug te worden wie ik was, die persoon bestaat niet meer, die persoon is geëvolueerd naar een mama met twee Prinsjes, fier op wat haar lijf voor elkaar heeft gekregen.  En de sporen daarvan neem ik er graag bij !  Ik hoef de ideale maten niet, zolang ik zelf maar tevreden ben met hoe ik eruit zie en ik me goed en gezond voel. Op een van die sites las ik dat de man van één van die vrouwen haar een paar weken na de bevalling vroeg wanneer ze iets aan die kilo's ging doen...  Ik prijs me gelukkig met mijn Droomprins, die me nog altijd even mooi vindt en elk kilootje aan mijn lijf adoreert.  

Gelukkig zijn er ook een paar projecten en blogs die vrouwen willen tonen zoals ze echt zijn, niet alleen perfecte lichamen, maar echte lijven in al hun schoonheid, dik en dun en alles daar tussenin.  

The Nu Project is één van die sites waar ik met een glimlach op het gezicht naar kijk.  De fotograaf toont naakte vrouwen op plaatsen waar ze zich op hun gemak voelen.  Die vrouwen zijn trots op hun lichaam en dat stralen ze uit op de foto's.  Op A Beautiful Body Project vind je verhalen en foto's van/over mama's en hun ervaringen met hun nieuwe lijf na een zwangerschap.  Beide sites maken me blij. Iedereen zou gewoon moeten doen waar hij zich goed bij voelt.  Is dat na de bevalling direct aan je lichaam gaan werken, dan is dat goed. Is dat goed voor jezelf zorgen, maar zonder per se die kilo's te moeten verliezen, dan is dat ook goed.  Ik hou gewoon niet van het feit dat vrouwen zich verplicht zouden moeten voelen om ook maar iets te doen. Voilà !

Weekend

Soms heb ik de indruk dat de tijd tijdens het weekend dubbel zo snel gaat als tijdens de week. Er is zo veel te doen en zo weinig tijd...

Ruben was Zaterdag uitgenodigd op een verjaardagsfeestje van een meisje uit zijn klas en Droomprins zou met Oscar naar de winkel gaan terwijl ik Ruben en zijn vriendje Thomas naar het feestje bracht. Oscar was het hier duidelijk niet mee eens. Na lang spelen in het bad en een sandwich met choco gaat hij op de zetel liggen en trekt ostentatief een groot deken over zijn hoofd en doet zijn oogjes dicht. Twee minuten later horen we een licht gesnurk en begrijpen we dat het niet om te spelen is, maar dat hij echt slaapt. Als de Prinsjes een dutje zouden moeten doen dan krijg je ze niet in slaap, maar als we plannen hebben en het komt niet zo goed uit, dan liggen ze uiteraard uitgeteld op de zetel te ronken ;-). Niks aan te doen, ik breng de twee vriendjes naar het feestje en Droomprins laat Oscar nog even slapen. Wanneer ik terug kom, besluiten we samen naar de winkel te gaan. Droomprins heeft Oscar zachtjes knuffelend wakker gemaakt, maar hij  is niet tevreden (omdat mama er niet was toen hij wakker werd...) en weigert kleertjes aan te doen. Na veel gedoe zitten we dan toch alledrie in de auto, op weg naar een uitverkoop van een winkel met keukengerei. We kunnen wel nog wat pannen en vooral een foodprocessor gebruiken. Helaas is onze trip voor niks geweest, geen foodprocessor meer en de rest is nog vrij duur, dus terug naar huis dan maar.  Onderweg nog even Omi's camera binnensteken en dan snel naar Brussel. We zijn net op tijd voor Ruben die wordt terug gebracht van het feestje door de mama van Thomas.

Bij Thomas thuis liggen de kindjes, week en weekend, om half acht al in hun bed. Het is intussen kwart voor zeven, ik vraag me af hoe in 's hemels naam de ouders van Thomas dit voor elkaar krijgen.  Ons lukt het in ieder geval niet, wij moeten nog beginnen met koken en dan eten. Het is negen uur wanneer de kinderen, in ons bed, in slaap vallen.  Kinderen hebben regelmaat nodig, daar ben ik het volledig mee eens, maar af en toe moet je gewoon even leven en genieten, van het lekkere eten en van elkaar, zonder de tijd in de gaten te houden. Natuurlijk betaal je daar wel een prijs voor: moeilijke kinderen op zondag en een mama die ook niet in topvorm is.  Gelukkig is er het Sinterklaasfeest van de gezinsbond in de namiddag! Met Oscar is het zondag niet meer goed gekomen, maar Ruben heeft er wel van genoten en die is voor het eerst, vorig jaar was hij bang, bij de Sint op schoot gekropen.

Zondagavond liggen ze alletwee al om kwart na zes, weer in ons bed, te slapen. En zo is ons weekend alweer voorbij...

Een ideaal weekend telt voor mij drie dagen. Een dag om alles te doen waar je in de week geen tijd voor hebt, een dag om te ravotten en te spelen met de kinderen en dan nog een dag om echt uit te rusten, lekker niks te doen. Alhoewel, ik vrees dat drie dagen op de een of andere manier toch ook vol zouden geraken...

Slapende kindjes in het grote bed

Ons kleinste Prinsje was ziek dit weekend.  Ik vind het altijd zo zielig om onze kindjes zo ziek te zien, je kan eigenlijk niet zo veel doen, iets geven tegen de pijn als ze koorts hebben, maar hij had geen koorts, waarschijnlijk iets verkeerd gegeten, want hij gaf constant over... Dus dan kan je hem enkel tegen je aanhouden en over zijn bolletje wrijven wanneer hij weer eens overgeeft.  Als een echte moederkloek breng je de nacht dan door in een soort wakende toestand met je kleintje naast je in het grote bed.  Bij elk zuchtje gaan mijn ogen terug open, bijna elk geluid is een aanleiding om recht te gaan zitten en nog eens te controleren of zoonlief wel op de handdoek ligt, in geval van ..., en te zien of de emmer nog wel binnen handbereik staat.  

Hoewel ik die nacht bijna niet geslapen heb, geniet ik er altijd wel van om zo'n warm lijfje dicht tegen me aan te hebben.  Manlief was verbannen naar het bed van het kleinste Prinsje, want het grootste Prinsje wou niet alleen slapen, dus we hadden lekker veel plaats deze keer.  Meestal lig ik ingesloten tussen Manlief en een Prinsje en dan wordt het meestal zo warm dat ik er een beetje ongemakkelijk van word.

Met Ruben samen slapen, is geen probleem, hij slaapt rustig en beweegt niet al te veel.  Oscar daarentegen is een ander paar mouwen.  Hij slaapt sowieso vrij onrustig en soms heb ik de indruk dat hij en ik elkaar onrustig maken (behalve als hij ziek is of als hij gelijk in slaap valt).  Oscar heeft geen knuffel, hij heeft mijn vinger waar een wratje op staat waar hij constant over wrijft.  Hij doet er mee en beweegt er mee alsof het zijn eigen vinger is en niet de mijne ;-) en daar word ik dan weer een beetje zenuwachtig van, vooral als ik zelf ook wil slapen...

Onze Prinsjes zouden niet liever willen dan elke nacht bij ons in het grote bed te slapen.  Tijdens de week proberen we dit te vermijden, tenzij ze ziek zijn, maar in het weekend mogen ze in ons bed in slaap vallen en dan dragen we ze later naar hun eigen bed.  Er is niks zo lekker als een warm lijfje dat helemaal tegen je aan komt gekropen, zijn hoofdje onder je oksel legt en daar dan in slaap valt.  Ruben die durft 's nachts ook wel eens stiekem bij ons komen liggen, dan komt hij stilletjes naar ons geslopen en kruipt zachtjes tussen ons in, soms heb ik het niet eens door dat er iemand extra in ons bed ligt.  

Gelukkig hebben we een groot bed, maar nog net niet groot genoeg om gemakkelijk met ons viertjes in te liggen ;-)

Lego

Ons bijna vijfjarig Prinsje is voor het ogenblik geobsedeerd door Lego.  Hij is er constant mee bezig, komt niet eten als je hem roept, omdat hij nog aan het "werken" is en eerst wil afmaken wat hij aan het bouwen is.

Ik sta er versteld van hoe goed hij al, alleen, zo'n boekje kan volgen om een brandweerauto, een vliegtuigje en ik weet niet wat nog allemaal in elkaar kan zetten !  En hij bouwt dingen voor 6- tot 12-jarigen *fier*fier*

Als er een nieuw bouwpakket is en alle blokjes zitten nog netjes bij elkaar, dan heeft ons Prinsje geen hulp nodig, dan kan hij alles alleen, maar als alles door elkaar zit en bij de grote hoop is gekieperd dan wordt hulplijn mama ingeroepen.  Op druilerige dagen, zoals deze zaterdag, is het dan mijn taak om in die gigantische hoeveelheid blokjes alle nodige onderdelen te zoeken.  En dat kan een tijdje duren want zoeken dat doet mijn prinsje natuurlijk niet zo graag, daar wordt hij zo moe van, dus hulp van hem moet ik niet verwachten... Hij is de monteur en ik ben de goedkope werkkracht die alle onderdelen bij elkaar zoekt ;-)

Probeer hier maar eens iets in te vinden ! Misschien moet ik toch een of ander systeem vinden om de blokjes te ordenen of op z'n minst alle speciale blokjes bij elkaar te steken ...

Na uren zoek- en bouwplezier, staat er dan ineens een brandweer mét aanhangwagen en ruimen de blokjes op de mat plaats voor de autobanen die eronder liggen en worden er stoer brandjes geblust en poesjes uit bomen gered.  Ik vind het super om ons Prinsje zo geconcentreerd met iets bezig te zien en daarna zijn bouwsels te zien delen met ons kleinste Prinsjes om samen de wereld, die op de mat toch, te redden ! 

Kadootjes !

Er komen weer drukke tijden aan ! Kadootjes gewijs dan. Eerst Sinterklaas, dan kerst en dan op 3 januari ook nog eens Ruben' s verjaardag. Niet alleen kadootjes voor mijn Prinsjes, maar ook voor het nichtje en neefje en het dochtertje en in januari verwachtte babytje van mijn beste vriendin, dat zijn een hele hoop kadootjes en dat vraagt om lijstjes. Kwestie van het overzicht te bewaren wanneer er een hele hoop pakjes voor me liggen en ik waarschijnlijk niet meer weet wat ik voor wie besteld heb ;-)

Meestal begin ik op tijd met zoeken, maar dit jaar ben ik er, al zeg ik het zelf, wel heel vroeg bij.  Vorige woensdag was het "Dag van de webshop". Veel webshops gaven hun klanten op die dag een korting, waar ik alvast gretig gebruik van heb gemaakt! Mijn favorieten voor kinder- en babyspeelgoed zijn De Kleine Zebra en PS Ik hou van jou . Als je op die sites gaat dan vind je altijd wel iets, ook voor jezelf, want ze hebben mooie accessoires en woonspullen en dingen die te mooi zijn om niet te hebben. Soms vind ik het echt moeilijk me in te houden om niets te kopen... Vorige woensdag moest ik me nu eens niet inhouden en heb ik me kunnen laten gaan, aaaahhh niks zo zalig als een vol virtueel winkelkarretje. Het voelt ook altijd zo goed aan om originele dingen te vinden voor de Prinsjes, al denk ik soms dat ik enthousiaster ben over de kadootjes dan de Prinsjes ;-) 

Ook het wachten op de levering vind ik altijd zo leuk, ik kijk reikhalzend uit naar het moment dat de koerier de pakjes komt brengen. Vandaag kreeg ik zo'n levering en morgen verwacht ik er ook nog eentje, het is dus nog niet gedaan met de pret! En dan nog eens pret wanneer ik de blik in m'n Prinsjes ogen zie wanneer ze de pakjes opendoen natuurlijk !