Vorige week ben ik meegegaan op bosuitstap met de klas van mijn oudste Prinsje. Ik had eerst een beetje schrik omdat ik normaalgezien niet zo'n bos-mens ben, niet dat ik niet graag in een bos rond loop, maar ik ben totaal niet voorzien op wandelingen in de modder, dus geen regenlaarzen maar sneakers die niet eens waterdicht zijn en een rugzak heb ik ook niet, dus moest er maar een grote handtas mee om mijn boterhammetjes en fototoestel in te steken. De andere mama's, gelaarsd en gerugzakt, moeten raar opgekeken hebben ;-)
Met de tram en dan de trein gaan we naar Groenendaal. Bussen zijn tegenwoordig te duur voor scholen, dus gaan ze met het openbaar vervoer omdat er dan voor de kindjes niet betaald moet worden. Eerst gaan we te voet naar de tramhalte, met vijf kindjes aan mijn hand is dit op zich al een hele beleving. Ruben zit in mijn groepje, dus die wil al zeker een handje geven en de andere vier het liefst ook, dus hoe lossen we dat op? Vingers geven dan maar ;-) . Twee van de vijf zijn een beetje trager en dat maakt het wel vermoeiend omdat ik ze praktisch moet meesleuren met de rest... De tram vindt iedereen echt super ! In het Noord station moeten we overstappen op een trein, met 18 kindjes op de roltrap, moet er natuurlijk ééntje vallen en dat was Thomas, mijn Prinsjes beste vriendje, gelukkig was het niet erg !
De foto hierboven is genomen op perron 7 van het station, Ruben geflankeerd door Thomas en Jorien, zijn twee beste vriendjes, alle drie een beetje zot, maar zot zijn doet geen zeer hé !
Als we dan eindelijk aankomen in het bos is het al bijna 11u en hebben de kindjes er al twee fixe wandelingen en de reis erop zitten, na een pipi pauze begint de bosactiviteit echt. Het wordt een konijnenworkshop. Een wandeling door het bos, met spelletjes en raadseltjes en heel veel plezier.
De begeleidster vertelt dat konijntjes 's ochtends hun eigen kaka opeten omdat die vol vitamientjes zit en vraagt of er iemand zo stoer is om ook eens konijntjeskaka te proeven. Tot mijn grote verbazing steekt Ruben heel enthousiast als eerste zijn hand op. Dat had ik echt niet van hem verwacht, ik heb altijd het gevoel dat hij nogal verlegen is en liefst eerst de boel afkijkt voor iets te doen, zoals ik, maar nu steekt mijn stoere bink zijn hand op en mag, geblinddoekt, van een kakaatje proeven. Tot groot jolijt van de rest van de klas. Gelukkig is het een snoepje en dan wil ineens iedereen van de "kaka" proeven ;-)
Na de wandeling gaan we eten en dan is het alweer tijd om de reis terug naar huis te maken. Omdat we toch al te laat zijn voor onze trein, besluit juf Petra om de kinderen nog wat vrij in het bos te laten spelen.
En dan gaan we naar huis. Het was een heel plezante onderneming, heel tof ook om al de kindjes in Ruben zijn klas eens te zien en ook eens te kunnen kijken hoe mijn Prins zich in de klas eigenlijk gedraagt, want dat is toch altijd anders dan thuis. Aan het begin van de dag moest ik hem een beetje pushen om niet altijd bij mij te lopen, maar na een tijdje ging hij toch weer spelen met de rest. Ruben's klas heeft een verscheidenheid aan kindjes met veel verschillende nationaliteiten en dat vind ik echt een verrijking voor mijn zoon. Hij zit in Brussel op een nederlandstalige school, met veel franstalige kindjes en begint zelf al een mondje frans te spreken en daar hebben wij niks op tegen. In tegendeel, hoe vroeger hij andere talen oppikt, hoe makkelijker het zal gaan om ze ook daadwerkelijk te leren. Ik ben blij om te zien dat mijn "mama's kindje" in de klas toch zijn mannetje staat en geapprecieerd wordt door alle kindjes.
Op de foto hieronder staat Ruben samen met Kenza, als je over haar begint, wordt hij helemaal verlegen en rood... Zijn eerste vriendinnetje?
