Een tijdje geleden was het een beetje hectisch in ons gezin. Het begint al 's ochtends, gehaast om iedereen op tijd klaar te krijgen voor school en werk, natuurlijk ligt er wel elke morgen één van de twee dwars , wil z'n kleren niet aan doen of vindt dat het niet de goeie kleren zijn (vooral Ruben is hier nogal kieskeurig in), de schoenen zitten ineens niet meer goed of nog moe en wil niet uit de zetel komen... Dan hup vlug vlug naar de auto en naar school, daar weer stress omdat het weer onmogelijk is om een parkeerplaats te vinden (ja, ik weet het, ik zou ook met de fiets kunnen gaan, maar dat is nogal tijdverspilling omdat ik dan eerst weer naar huis moet om dan met de auto naar het werk te gaan en dan moeten we nog vroeger opstaan/vertrekken). De Prinsjes zitten tot vijf uur op school en dan naar huis, koken, eten, nog even tv kijken en dan naar bed. Ik vind dit al vermoeiende dagen, laat staan de Prinsjes, die zijn moe, heel moe aan het eind van dag en al zeker aan het eind van de week. En vermoeidheid geeft onddeugende/stoute kindjes en ongeduldige/roepende mama's. En ook dit deed de stress weer toenemen en beetje bij beetje hadden de kinderen de indruk dat ze geen leuke mama meer hadden en ik de indruk dat ik geen leuke kinderen meer had. Dit is natuurlijk niet juist, ik keek gewoon op een verkeerde manier naar de situatie, ik had leuke kinderen en ik was een leuke mama, ik moest alleen een manier zien te vinden om ze weer terug te vinden !
Aan de situatie zelf kon ik niet veel veranderen, alleen aan het feit hoe ik er met omging . Ik probeer nu om ten alle tijde rustig te blijven (niet altijd evident) en echt te luisteren naar de Prinsjes, meer te praten en dingen te vragen op een ludieke manier . Als er meer rust is in huis, dan zijn de Prinsjes vanzelf ook al rustiger en minder geneigd om dwars te zitten om het dwars zitten. Dit lijkt vanzelfsprekend maar voor ons was het dit duidelijk niet. Het vraagt ook best wel wat inspanning om rustig te blijven, want als je moe bent, ben je sneller geneigd om je zo vlug als mogelijk ergens vanaf te maken, terwijl dit eigenlijk het tegenovergestelde resultaat geeft. Het vraagt een inspanning om echt te luisteren naar je kind en om tijd en aandacht aan hem te geven wanneer je nog 100 andere dingen te doen hebt. Maar die andere dingen zijn eigenlijk niet belangrijk. Het is niet belangrijk om gestrijkte kleren te hebben, wanneer je kind je nodig heeft of gewoon graag even met je wil spelen.
Ik vraag me soms af hoe het er in andere gezinnen aan toe gaat, want als je aan iemand vraagt hoe het gaat, dan is altijd alles goed, maar je hoort zelden hoe het er nu echt aan toe gaat. Soms voel je je daardoor als mama heel erg alleen en ook soms de slechtste moeder te wereld omdat je weer eens geen geduld hebt gehad met je kleuter...
Ik kan enkel mijn best doen, elke dag opnieuw, soms gaat er iets verkeerd, maar vaak beleven we super momenten samen. Alles is goed,zolang je je maar bewust bent van alles wat je doet en je ook sorry en ik zie je graag kunt zeggen tegen elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten