Slapende kindjes in het grote bed

Ons kleinste Prinsje was ziek dit weekend.  Ik vind het altijd zo zielig om onze kindjes zo ziek te zien, je kan eigenlijk niet zo veel doen, iets geven tegen de pijn als ze koorts hebben, maar hij had geen koorts, waarschijnlijk iets verkeerd gegeten, want hij gaf constant over... Dus dan kan je hem enkel tegen je aanhouden en over zijn bolletje wrijven wanneer hij weer eens overgeeft.  Als een echte moederkloek breng je de nacht dan door in een soort wakende toestand met je kleintje naast je in het grote bed.  Bij elk zuchtje gaan mijn ogen terug open, bijna elk geluid is een aanleiding om recht te gaan zitten en nog eens te controleren of zoonlief wel op de handdoek ligt, in geval van ..., en te zien of de emmer nog wel binnen handbereik staat.  

Hoewel ik die nacht bijna niet geslapen heb, geniet ik er altijd wel van om zo'n warm lijfje dicht tegen me aan te hebben.  Manlief was verbannen naar het bed van het kleinste Prinsje, want het grootste Prinsje wou niet alleen slapen, dus we hadden lekker veel plaats deze keer.  Meestal lig ik ingesloten tussen Manlief en een Prinsje en dan wordt het meestal zo warm dat ik er een beetje ongemakkelijk van word.

Met Ruben samen slapen, is geen probleem, hij slaapt rustig en beweegt niet al te veel.  Oscar daarentegen is een ander paar mouwen.  Hij slaapt sowieso vrij onrustig en soms heb ik de indruk dat hij en ik elkaar onrustig maken (behalve als hij ziek is of als hij gelijk in slaap valt).  Oscar heeft geen knuffel, hij heeft mijn vinger waar een wratje op staat waar hij constant over wrijft.  Hij doet er mee en beweegt er mee alsof het zijn eigen vinger is en niet de mijne ;-) en daar word ik dan weer een beetje zenuwachtig van, vooral als ik zelf ook wil slapen...

Onze Prinsjes zouden niet liever willen dan elke nacht bij ons in het grote bed te slapen.  Tijdens de week proberen we dit te vermijden, tenzij ze ziek zijn, maar in het weekend mogen ze in ons bed in slaap vallen en dan dragen we ze later naar hun eigen bed.  Er is niks zo lekker als een warm lijfje dat helemaal tegen je aan komt gekropen, zijn hoofdje onder je oksel legt en daar dan in slaap valt.  Ruben die durft 's nachts ook wel eens stiekem bij ons komen liggen, dan komt hij stilletjes naar ons geslopen en kruipt zachtjes tussen ons in, soms heb ik het niet eens door dat er iemand extra in ons bed ligt.  

Gelukkig hebben we een groot bed, maar nog net niet groot genoeg om gemakkelijk met ons viertjes in te liggen ;-)