Ochtend chaos #boostyourpositivity

Bij Lilith zag ik een blogpost over de #boostyourpositivity campagne van Activia.  Ze vroeg naar onze ervaringen met de ochtendspits.  Die loopt hier niet altijd van een leien dakje en dus bij deze een klein verslag van een "normale" doordeweekse ochtend.

De Yoda en Batman wekkers van de Prinsjes staan op zeven uur.  Dan hebben we dus een uurtje om te ontbijten, wassen, kleren aan te doen en te vertrekken.  Meestal wordt ik al een tijdje vóór zevenen gewekt door het warme lijfje van mijn kleinste Prinsje dat zich, meestal met fles, tegen mij aan komt wurmen. Dan begint ook het gefriemel en gewoel en is de nacht voor mij officieel voorbij.  Als de wekkers aflopen, komt de oudste ook naar ons bed.  Droomprins is dan al een tijdje vertrokken, dus lekker veel plaats voor ons drietjes.  Maar dan wordt het moeilijk, want uit bed geraken is dan niet meer zo evident ;-).

Wanneer ik dan toch eindelijk uit bed geraak, krijg ik orders mee van wat ze willen eten.  Meestal is dat boterhammen of een sandwich met choco/speculoospasta/vleesje.  Nu ik zwanger ben, heb ik gemerkt dat ik ook gelijk wat moet eten wanneer ik opsta want anders word ik zo misselijk en draaierig als iets.  Omdat ik ook nog fruit moet snijden voor de jongens om mee te nemen naar school, probeer ik dat toch te doen voordat ik de boterhammen voor mezelf maak en weer gezellig bij de jongens in ons bed kruip.  Ja, dat hebben jullie goed gelezen, wij hebben de slechte gewoonte om 's ochtends, tijdens de week toch, in het grote bed te ontbijten...  Ik maak dan misbruik van het gemak een TV in de kamer te hebben en de Prinsjes daar zonder schaamte voor te parkeren terwijl ik de boekentassen gereed maak.  Niet dat dat een garantie is voor een rustige ochtend, maar het helpt wel. In ieder geval tot het moment is aangebroken om zich te gaan wassen en kleertjes aan te doen.  Dan is het soms iets moeilijker om ze van voor de beeldbuis te krijgen.

Ik maak elke dag opnieuw de catastrofale fout om niet al de avond op voorhand de kleren klaar te leggen.  Ik was en plooi de kleren ook enkel in het weekend, dus het kan al eens voorkomen dat bepaalde, graag gedragen kledingstukken niet in de kast liggen. Wat dan weer een groot drama kan zijn voor Ruben. Oscar daarentegen is meestal heel gemakkelijk in wat hij aan wil doen, maar wil dan weer niks zelf uit de kast moeten pakken of bijvoorbeeld zelf zijn kousen aandoen.  Als je dan om tien voor acht nog quasi in je blootje staat en er hangt een jengelende kleuter aan je lijf die eist dat je alles voor hem doet, dan slaan bij mij de stoppen soms nog als eens door.  Ik probeer rustig te blijven, maar, vooral als je zelf moe bent, wil dit niet altijd lukken.  

De school begint dit schooljaar 10 minuten vroeger, om half negen al. Tot nu toe zijn we er al elke dag in geslaagd om op tijd op school te verschijnen.  Dit is vooral te danken aan Ruben, mijn grootste Prinsje, want die gedraagt zich op de meeste ochtenden voorbeeldig, behalve wanneer de beide jongens besluiten om van 's ochtends vroeg ruzie te beginnen maken, dan is er geen ontkomen aan en ontploft de boel gegarandeerd.  Maar gelukkig vormen dit soort ochtenden de minderheid.  1 jengelend Prinsje kan ik nog aan, maar twee ruziemakende Prinsjes is niet om mee te lachen.  Allez op de moment zelf toch niet ;-) .