Dagje zonder kinderen

Droomprins en ik hebben dit weekend  kunnen profiteren van een beetje tijd samen zonder de kinderen.  Op vrijdagavond zijn we met z'n allen bij Omi en Opi gaan eten zoals elke vrijdag en daarna zijn Droomprins en ik, alleen, naar huis gegaan.  De jongens mochten bij Omi en Opi blijven slapen, zaterdag leuke dingen met hen doen en zaterdagavond nog eens blijven slapen.  Oscar was eerst niet zo tevreden dat hij niet mee terug naar huis mocht.  Hij vond het , letterlijk geciteerd, oneerlijk dat mama en papa alleen terug naar huis gingen en dat hij en Ruben niet mee mochten...  Maar al bij al viel het nog mee en was hij het vrij vlug vergeten dat hij eigenlijk niet content was ;-)

En wat doen kindervrije ouders dan op hun eerste avondje/nachtje alleen?  Slapen ! Heel saai en verbeeldingsloos, maar ooh zo nodig.  Hoewel ik niet meer echt kan uitslapen, wie had dat vroeger ooit gedacht, kan ik er echt van genieten om 's nachts niet uit mijn bed geroepen te worden voor een flesje of om een poep af te kuisen, om s'ochtends toch net iets langer te slapen dan wanneer mijn Prinsjes er zouden zijn, om rustig wakker te worden zonder het geluid van Kaatje of Mike de Ridder en vooral om lekker dicht tegen mijn Droomprins te kunnen kruipen zonder dat er kleine jongetjes tussen komen liggen.  De rest laat ik aan jullie verbeelding over ;-)

Ik had nog een verjaardag's cadeautje tegoed van mijn Droomprins, dus na het ontbijt trekken we naar Wouters en Hendrix om een ring uit te kiezen.  Op hun site had ik al mooie dingen gezien en gelijk bij de eerste ring die we zien, hebben we allebei al iets van "dit is hem", een gouden ring met een roze maansteentje en nog een paars/blauwe grotere steen, mijn twee lievelingskleuren in één ring ! Ik pas nog een paar andere ringen die ik ook wel mooi vind, maar de eerste wordt toch mijn keuze en ze hebben hem ook nog eens in mijn maat!  Voorbestemd dus !

Daarna gaan we lunchen bij Cook and Book in Woluwe.  Dat is een boekenwinkel, helaas enkel Franstalige boeken, waar je ook lekker kan lunchen.  De plaats is heel leuk ingericht en je kan er gezellig met de kinderen komen eten, zonder dat iedereen je aanstaart als het volume een beetje de hoogte ingaat.  Wij zijn deze keer dan wel zonder Prinsjes, de tafels rondom ons zitten vol grote, kleine en kleinere kinderen.  Na het eten wou ik eigenlijk een beetje gaan shoppen in Woluwe shopping, maar het is te mooi weer dus trekken we naar de binnenstad, Avenue Louise en omliggende straatjes, om te gaan window shoppen in de plaats.

In een klein winkeltje aan de Baljuwstraat vinden we nog de perfecte grote handtas om mee op reis te nemen, van soepel cognackleurig leer, waar heel veel in kan, wat nodig is als je met kinderen op reis gaat ;-)

We sluiten de dag af bij de Indiër.  Het eten valt tegen, maar Droomprins en ik kunnen precies altijd veel beter met elkaar praten als we alleen en niet thuis zijn, dus dat maakt dan weer veel goed.  Nog een nachtje gezellig, alleen samen slapen, en we mogen alweer om onze Prinsjes.  Ik geniet altijd enorm van die kleine weekendjes samen, maar tegen het einde begin ik de Prinsjes toch wel te missen.  Oscar kwam de deur voor ons open doen, in zijn nieuwe kleren en nieuwe gele schoenen die hij de dag ervoor had gekregen van Omi, helemaal fier, met een glimlach op zijn gezicht, blij om ons te zien.  Om op te eten zo schattig zag hij eruit !

Ploetermoeders

Ik las net dit artikel De supermama is dood,leve de ploetermoeder in de Morgen.  Een artikel naar aanleiding van het net verschenen boek "Moeder en carrière.  Een topcombinatie" van Sara Reymen. (Carrière)moeders moeten geen supermoeders meer zijn, maar mogen toegeven dat ze ploetermoeders zijn.Ploetermoeders zijn moeders die hard willen werken en carrière maken en tegelijkertijd voor een gezin zorgen en blijkbaar schiet dat laatste er vaker bij in dan het eerste...  Ik heb soms het gevoel dat we vandaag de dag alles moeten willen, een carrière en een gezin en een goedgevuld sociaal leven, maar kan dit wel allemaal samen?  Ik ben voor mezelf van mening van niet, maar ik weet ook dat ik spreek vanuit een luxe positie.  Ik ben geen alleenstaande moeder met twee kinderen die het moeilijk heeft om de eindjes aan elkaar te knopen, ik besef dat ik een keuze heb die velen niet hebben.

Ik was coördinator bij een vzw voor kunstenaars, geen topjob, maar wel een job die veel van me vroeg en die ik ook mee naar huis nam, wat niet zo leuk was voor mijn Droomprins en mijn grootste Prinsje. Ik was 's ochtends vroeg weg en 's avonds niet zo vroeg thuis, dus eigenlijk zag ik mijn Prinsje door de week niet zo heel vaak.  Toen ik zwanger was van mijn tweede Prinsje zag ik het helemaal niet meer zitten om mijn job te combineren met twee kindjes. Ik ben gestopt met werken toen ik zwanger was van Oscar en ben thuis gebleven tot hij 1 jaar was en voor mij was dit de beste beslissing die ik ooit heb genomen.  Ik had rust in mijn hoofd en kon hierdoor een rustigere en betere mama zijn voor mijn kinderen.  Je leest wel eens dat het niet de hoeveelheid tijd die je spendeert met je kind is die telt, wel de kwaliteit, maar daar heb ik toch zo mijn twijfels bij.  Naar mijn gevoel moet je altijd beschikbaar zijn voor je kinderen.  Dit wil niet zeggen dat je altijd onmiddellijk moet toegeven aan de vragen en eisen die ze stellen.  Ik spring ook niet gelijk recht wanneer de Prinsjes roepen, maar ik probeer ze wel het gevoel te geven dat ze altijd bij mij terecht kunnen, ongeacht wat ik aan het doen ben. (ondertussen, terwijl ik dit aan het schrijven ben, ben ik wel al tien keer opgestaan om het één of het ander voor de jongens te doen ;-))

Mensen begrepen niet zo goed hoe ik in deze tijden van crisis een interessante goedbetaalde baan kon opzeggen om thuis te blijven met mijn kinderen.  Of ik het niet erg vond om financieel afhankelijk te zijn van mijn man, dat dat toch niet erg geëmancipeerd van me was.  Maar in een huwelijk stap je toch samen. Ok, je moet niet naïef zijn, maar je staat samen in voor het welzijn van je kinderen en van je huwelijk en als dat betekent dat één van de partners een tijd minder of niet gaat werken en dat kan ook financieel, dan vind ik dat je die keuze moet kunnen maken.  

Misschien ben ik een beetje bevooroordeeld door de situatie waarin ik ben opgegroeid.  Mijn mama is thuis gebleven voor mijn broer en mij.  Ze was er altijd voor ons.  Nooit moesten we in de studie blijven na school, tijdens de schoolvakanties mochten we op stage, maar het was geen verplichting, vriendinnetjes konden komen spelen en blijven eten en vaak zelfs slapen, zonder dat dit op voorhand allemaal moest afgesproken worden, gewoon omdat zij er altijd was.  Dit wou ik ook voor mijn kinderen, ik vind het vreselijk dat ze lange dagen op school zitten en dat de schoolvakanties een hoop geregel zijn om opvang te vinden.  Mijn mama leefde zeker niet alleen voor ons, zij heeft haar leven altijd gevuld met dingen die ze graag deed en is zichzelf blijven ontwikkelen.  Ik heb altijd erg naar mijn mama opgekeken en als ik heel eerlijk ben, dan moet ik toegeven dat ik nog steeds hetzelfde wil.  Als het financieel mogelijk was, dan zou ik direct thuis blijven. Ik zou meer tijd hebben voor mijn Prinsjes, meer tijd voor mijn Droomprins, maar ook meer tijd voor mezelf, want dat lijkt iedereen ook een beetje te vergeten.  Het is belangrijk om ook af en toe tijd voor jezelf te maken, wat met een gezin én een drukke job al helemaal niet makkelijk is.

Op job vlak heb ik nu een stapje terug gedaan, geen super interessante job meer, maar eentje van 9 tot half vijf, de mogelijkheid om flexibel van thuis uit te werken en woensdagmiddag doorbrengen met de Prinsjes.

Ik word niet meer gepassioneerd door mijn job, maar het betaalt de rekeningen en ik heb veel meer tijd voor mijn jongens. Ik voel me ook niet schuldig als ik een dagje thuis moet blijven omdat één van de Prinsjes ziek is (ook al omdat ik dan wel van thuis uit dingen kan doen).  

Ik wil geen oordeel vellen, alle mama's moeten doen wat ze denken dat goed is voor hun kroost en voor zichzelf, maar ik wil geen ploetermama zijn, ik wil de best mogelijke mama zijn voor mijn jongens die ik kan zijn, zonder het constant druk te hebben en mezelf voorbij te lopen. Relaxed. Het is super genieten om ze samen bezig te zien en ondertussen kan ik ook wel mijn eigen ding doen.  Ik cijfer mezelf niet weg voor mijn Prinsjes, dat zou ook niet goed zijn voor hen, ik blijf mijn eigen persoon en niet alleen maar 'mama van', alleen wil ik zoveel mogelijk tijd met hen doorbrengen als ik kan, zeker nu ze nog zo klein zijn en daar voel ik me, en zij ook, goed bij.  Maar nogmaals, ieder zijn eigen keuze...

Zondag

Vandaag was een zondag zoals een zondag hoort te zijn. Mooi weer, fris maar met veel zon, en de perfecte verhouding tussen inspanning en ontspanning. Kortom, een ideale zondag!

Wanneer we wakker worden, schijnt het zonnetje al door de gordijnen, dus heel vroeg kan het niet meer zijn, het is na acht uur! Dat komt bij ons zelden voor, want onze Prinsjes zijn, voorlopig toch, niet zo'n uitslapers. Droomprins gaat naar de bakker om boterkoeken en ik geniet nog even in bed van  een knuffelsessie met mijn kleinste Prins, die is echt dol op knuffelen!

Omdat het zo mooi weer is, gaan we wandelen/fietsen op Drie Fonteinen, een groot park bij ons in de buurt. Het is echt fantastisch weer en de Prinsjes genieten van het buiten zijn en het kunnen rondfietsen zonder al te veel te moeten opletten op wat er rondom gebeurt. Alhoewel Oscar er toch in slaagt om bijna omver gereden te worden door mountainbikers... Oscar die zal ooit nog wel eens tegen een lantaarnpaal aanlopen. Hij is zo onvoorzichtig en zich vaak volledig onbewust van zijn omgeving, hij loopt vooruit terwijl hij achteromkijkend een babbeltje met me slaat, niet soms, maar bijna altijd. Daar moeten ooit brokken van komen...

De jongens spelen nog verstoppertje en gaan op zoek naar konijntjes terwijl Droomprins en ik even zalig genieten van het zonnetje op een bank.  Tot zover het actieve gedeelte van onze zondag.

Na de middag valt Droomprins, zoals gewoonlijk, op de zetel in slaap. De jongens spelen even op de iPad en ik lees een boek, gezellig toch zo allemaal samen. Gelukkig is onze zetel net groot genoeg voor ons allemaal ;-) Opeens begint mijn grootste Prinsje op te ruimen !?! Ik schrik mij een bult, want normaal gezien vindt hij opruimen maar niks en moet ik duizend keer vragen vooraleer hij in gang schiet en nu zomaar, zonder dat ik ook maar iets gezegd heb, ruimt hij alles op. Zelfs de schoenen die nog in de gang staan en ook nog een beetje hun kamer. Het moet niet gezegd dat ik bijzonder fier ben op dit moment, hij glimt ook van trots wanneer ik hem prijs voor zijn actie.  De kamer van de Prinsjes ligt er netjes bij, Ruben heeft zelfs de bedjes opgemaakt!!! De overtrekjes zijn nieuwe aanwinsten van Mr. Fox, de Prinsjes waren er gelijk zot van. Die van Ruben heeft raketten en planeten enzo en die van Oscar vreemde ruimte monstertjes. Ik zou hun kamer graag wat meer decoreren, er hangt een beetje weinig aan de muur nu, maar voor een jongenskamer vind ik dat niet evident. De perfecte balans vinden tussen design en jongensdingen is niet makkelijk. Ik heb wel ideeën voor boven Oscar's bed, maar vind de juiste muursticker niet. Ofwel is het onderwerp niet goed of wel het design te kinderlijk of te weinig design, ja weeral het woordje design, maar ik hou van design en je kan niet vroeg genoeg beginnen om dat te proberen overbrengen op je kinderen;-)

We puzzelen nog een beetje, vooral die van Cars zijn populair tegenwoordig, en dan begin ik aan het avondeten, zelfgemaakte hamburgers met veel ajuin en erwtjes en frietjes.  Simpel maar heel lekker!

De Prinsjes zijn ondertussen in bad geweest en liggen nu onderuitgezakt voor Mega Mindy op TV.

Tandjes poetsen en naar bed en dan kan de avond voor Droomprins en mezelf eindelijk beginnen! Ware het niet dat ik nu, het is ondertussen al negen uur, nog steeds voor de kamer van de Prinsjes zit te wachten tot Oscar eindelijk in slaap zal vallen. Het geeft me wel tijd om deze post te schrijven, maar de avond met Droomprins zal nog even moeten wachten...