Chaos. Als ik de woonkamer inkijk zie ik deze ochtend geen gezellige ruimte meer waar ik op mijn gemak mijn krant kan lezen, maar enkel chaos. De hele vloer bedekt met speelgoed, de tafel nog vol met ontbijtspullen, alle kussens en dekens uit de zetel gegooid en alle speelgoeddozen voor de kast in plaats van er netjes in. Zucht. De keuken ligt er al niet veel beter bij. Een keuken hoort te blinken maar in die van ons kan je nog nauwelijks het aanrecht zien, alles staat vol. Nogmaals, ZUCHT. Als ik één ding moet benoemen waar ik echt niet van houd in het gezinsleven, dan is het opruimen en schoonmaken. De activiteiten op zich vind ik niet zo erg, het is het nooit eindigende aspect ervan waar ik een grondige hekel aan heb.
Je bent nog maar net klaar met het opruimen van de ochtend shift of het is alweer middag en het hele circus kan weer opnieuw beginnen. En 's avonds nog meer van hetzelfde. Onze Prinsjes zijn ook geen opruimkampioenen, dus speelgoed blijft bij ons nogal eens liggen tot dat mama het opruimt. Vandaag had ik hier helemaal geen zin in. 't Is te zeggen, ik heb hier al een paar dagen geen zin meer in, ik heb dan ook al een paar dagen zo goed als niks opgeruimd wegens geen zin. Droomprins doet wel zijn best om een aantal afwasmachines in en uit te laden, maar de chaos wordt toch al snel steeds groter.
Morgen is het maandag en de week beginnen met chaos is jezelf nog meer werk bezorgen, dus vandaag moet er toch echt iets gebeuren. De motivatie om iets te doen is er echter nog steeds niet... Ik neem foto's van de Prinsjes terwijl ze zich verkleden, lees de krant, speel domme spelletjes op de iPad, zit te Facebooken... typisch uitstelgedrag ;-)
Droomprins gaat even fietsen met de Prinsjes. Goed, dan kan ik er eindelijk aan beginnen. Toch nog even de TV aanzetten, kwestie van een beetje gezelschap te hebben tijdens het harde labeur. Natuurlijk is het net The Brittish bake off, ongelofelijk wat die mensen daar allemaal voor lekkers maken, even blijven kijken, ik begin zo wel en al gauw is er bijna een uur voorbij. Net als ik echt wil beginnen, dat maak ik mezelf toch wijs, belt Droomprins me. De jongens willen graag iets drinken en een hapje eten in het park en ze zouden graag willen dat ik ook kom. Ruben komt zelfs aan de telefoon om het mij te vragen, wat toch vrij uitzonderlijk is. Wie kan er nu weerstaan aan zo'n lief jongetje dat je zo lief vraagt om alsjeblief te komen. Ik dus niet ! Snel kleren aan, de auto in en op weg naar het park. Het opruimen zal voor deze namiddag zijn.
Als we weer thuis zijn, smeek ik de Prinsjes bijna om me mee te helpen opruimen. Zo wanhopig ben ik. Gelukkig zijn de jongens in een goede bui en algauw ligt er bijna geen speelgoed meer op de grond. Het geeft me de moed om ook de keuken en de rest aan te pakken en na twee uur zwoegen ziet alles er weer piekfijn uit. Ik kan terug in de zetel, zonder op vervelende Legoblokjes te gaan zitten en in de keuken zie je weer welke kleur ons aanrecht heeft, het blinkt ;-). Het geeft altijd een goed gevoel om alles zo netjes te zien, maar helaas duurt die properheid niet lang, want er moet weer gekookt worden voor het avondeten en daarna weer opgeruimd worden en en en ... Een never ending story waar helaas niet veel meer aan te doen is dan het te aanvaarden, vrees ik. En af toe eens de boel de boel te laten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten