 |
| Chaos foto van ons oude appartement |
Sinds Lewis er is, lijkt mijn brein anders te werken. Ik vergeet veel, zit met serieus uitstelgedrag en kom er vaak niet aan toe om bepaalde, belangrijke, dingen gedaan te krijgen.
Voorbeeldje : de verjaardagsfeestjes voor de grootste zonen. Ruben is verjaard in januari en wacht nog steeds op een verjaardagsfeestje met zijn vrienden. Oscar is verjaard in september en moest hetzelfde lot ondergaan. Het is vaak door mijn hoofd gegaan dat ik nu echt iets zou moeten organiseren, maar het kwam er eenvoudigweg niet van. En schuldig dat ik mij daar over voel, maar blijkbaar niet schuldig genoeg om er echt iets aan te doen ... Nu heb ik eindelijk iets gevonden, een jump park vol trampolines en andere springdingen, maar nu wil ik het wel ineens voor beiden samen doen. In de Kerstvakantie, dus voor Ruben is het gelijk ook zijn feestje voor zijn verjaardag van volgend jaar, ah ja, want hij verjaart alweer op 3 januari !
Ik schreef hier als eens over onze ochtendchaos, wel , deze is nog eens verdubbeld, misschien zelfs verdriedubbeld ! De jongens, allemaal, hebben het zeer lastig om 's ochtends wakker te worden voor school. Lewis die is meestal tussen vijf en zes al eens wakker en doet er dan wat langer over om opnieuw in slaap te vallen. Dus wanneer mijn wekker afgaat om kwart voor zeven, dan is hij eigenlijk weer net diep in slaap gevallen en dan wil ik hem liever niet direct wakker maken. Omdat hij dan vaak ook nog eens aan mijn borst ligt, is het ook niet altijd mogelijk om zelf om kwart voor zeven uit mijn bed te springen. Ik geef ook eerlijk toe dat zelfs zonder een zoon aan de borst ik het lastig zou hebben om zo vroeg uit mijn bed te komen. Tegen kwart na zeven probeer ik dan toch uit dat bed te geraken om de andere jongens uit hun bed te halen. Ruben dat is geen probleem, die staat meestal goed op, maar Oscar is nog altijd een ander paar mouwen. Die moet 's ochtends echt met fluwelen handschoentjes aangepakt worden, anders is het gelijk om zeep. En haast, dat kent die dus niet hé. Op zijn dooie gemakje gaat hij in de zetel zitten TV kijken. Na enig aandringen komt hij wel een boterham eten, maar dan moet je hem weer constant aanporren om verder te doen, anders valt hij stil. Voeg er dan nog een jengelende peuter bij die constant zijn eigen zin wil doen en de chaos is compleet !
Ik weet het, het is mijn eigen fout, ik moet maar vroeger opstaan en hen ook vroeger uit bed halen. Meer dingen de avond voordien voorbereiden, maar dat lukt me echt niet. Op goeie dagen zitten we om kwart na acht in de auto of op de fiets, op slechte dagen pas na twintig na acht en dan is het echt haasten geblazen en de jongens bijna letterlijk uit de auto smijten zodat ze toch nog op tijd op school zijn. Pas op, we zijn ondanks dit alles, toch nog maar 1 (!) keer te laat geweest op school. Dat vind ik eigenlijk een hele prestatie ! De dag zo gehaast beginnen is eigenlijk niet leuk. Elke keer opnieuw probeer ik mijn kalmte te bewaren, helaas ontploft het soms en dan is geen mooi zicht.
De chaos zet zich ook verder in mijn huis. Ik heb graag dat alles netjes is opgeruimd en dat op zijn minst de keuken er proper bij ligt, maar de realiteit is vaak anders. Ja, ik heb een poetsvrouw die komt kuisen en strijken en dan ligt het huis er zeker tot een half uur na haar vertrek perfect bij, even daarna keert de chaos vrolijk fluitend weer terug. Hoe doen de instagram mama's die ik volg dat toch? Ze maken vaak foto's van hun kinderen met een super opgeruimde achtergrond. Ik moet altijd bijna de helft van mijn foto wegcroppen en dan nog zie je de rommel ;-)
Het is misschien cliché, maar chaos in huis zorgt ook voor chaos in mijn hoofd, dan kan ik precies niet meer helder nadenken. Dan zit al die rommel precies in mijn hoofd, tot ik de moed heb gevonden om op te ruimen. En er zit al zo veel in mijn hoofd dat het soms verlammend werkt. Een vicieuze cirkel dus. Probeer dat maar eens te doorbreken. Tips iemand ?
Met drie jongens in huis is het niet altijd makkelijk om alles perfect op orde te hebben, in allerlei opzichten, maar dat moeten we er maar bij nemen, want het is wel vaak erg gezellig bij ons. Afgelopen zaterdag hebben we niks gedaan, alleen maar van elkaar genoten en samen gespeeld te midden van al onze rommel.
Voorbeeldje : de verjaardagsfeestjes voor de grootste zonen. Ruben is verjaard in januari en wacht nog steeds op een verjaardagsfeestje met zijn vrienden. Oscar is verjaard in september en moest hetzelfde lot ondergaan. Het is vaak door mijn hoofd gegaan dat ik nu echt iets zou moeten organiseren, maar het kwam er eenvoudigweg niet van. En schuldig dat ik mij daar over voel, maar blijkbaar niet schuldig genoeg om er echt iets aan te doen ... Nu heb ik eindelijk iets gevonden, een jump park vol trampolines en andere springdingen, maar nu wil ik het wel ineens voor beiden samen doen. In de Kerstvakantie, dus voor Ruben is het gelijk ook zijn feestje voor zijn verjaardag van volgend jaar, ah ja, want hij verjaart alweer op 3 januari !
Ik schreef hier als eens over onze ochtendchaos, wel , deze is nog eens verdubbeld, misschien zelfs verdriedubbeld ! De jongens, allemaal, hebben het zeer lastig om 's ochtends wakker te worden voor school. Lewis die is meestal tussen vijf en zes al eens wakker en doet er dan wat langer over om opnieuw in slaap te vallen. Dus wanneer mijn wekker afgaat om kwart voor zeven, dan is hij eigenlijk weer net diep in slaap gevallen en dan wil ik hem liever niet direct wakker maken. Omdat hij dan vaak ook nog eens aan mijn borst ligt, is het ook niet altijd mogelijk om zelf om kwart voor zeven uit mijn bed te springen. Ik geef ook eerlijk toe dat zelfs zonder een zoon aan de borst ik het lastig zou hebben om zo vroeg uit mijn bed te komen. Tegen kwart na zeven probeer ik dan toch uit dat bed te geraken om de andere jongens uit hun bed te halen. Ruben dat is geen probleem, die staat meestal goed op, maar Oscar is nog altijd een ander paar mouwen. Die moet 's ochtends echt met fluwelen handschoentjes aangepakt worden, anders is het gelijk om zeep. En haast, dat kent die dus niet hé. Op zijn dooie gemakje gaat hij in de zetel zitten TV kijken. Na enig aandringen komt hij wel een boterham eten, maar dan moet je hem weer constant aanporren om verder te doen, anders valt hij stil. Voeg er dan nog een jengelende peuter bij die constant zijn eigen zin wil doen en de chaos is compleet !
Ik weet het, het is mijn eigen fout, ik moet maar vroeger opstaan en hen ook vroeger uit bed halen. Meer dingen de avond voordien voorbereiden, maar dat lukt me echt niet. Op goeie dagen zitten we om kwart na acht in de auto of op de fiets, op slechte dagen pas na twintig na acht en dan is het echt haasten geblazen en de jongens bijna letterlijk uit de auto smijten zodat ze toch nog op tijd op school zijn. Pas op, we zijn ondanks dit alles, toch nog maar 1 (!) keer te laat geweest op school. Dat vind ik eigenlijk een hele prestatie ! De dag zo gehaast beginnen is eigenlijk niet leuk. Elke keer opnieuw probeer ik mijn kalmte te bewaren, helaas ontploft het soms en dan is geen mooi zicht.
De chaos zet zich ook verder in mijn huis. Ik heb graag dat alles netjes is opgeruimd en dat op zijn minst de keuken er proper bij ligt, maar de realiteit is vaak anders. Ja, ik heb een poetsvrouw die komt kuisen en strijken en dan ligt het huis er zeker tot een half uur na haar vertrek perfect bij, even daarna keert de chaos vrolijk fluitend weer terug. Hoe doen de instagram mama's die ik volg dat toch? Ze maken vaak foto's van hun kinderen met een super opgeruimde achtergrond. Ik moet altijd bijna de helft van mijn foto wegcroppen en dan nog zie je de rommel ;-)Het is misschien cliché, maar chaos in huis zorgt ook voor chaos in mijn hoofd, dan kan ik precies niet meer helder nadenken. Dan zit al die rommel precies in mijn hoofd, tot ik de moed heb gevonden om op te ruimen. En er zit al zo veel in mijn hoofd dat het soms verlammend werkt. Een vicieuze cirkel dus. Probeer dat maar eens te doorbreken. Tips iemand ?
Met drie jongens in huis is het niet altijd makkelijk om alles perfect op orde te hebben, in allerlei opzichten, maar dat moeten we er maar bij nemen, want het is wel vaak erg gezellig bij ons. Afgelopen zaterdag hebben we niks gedaan, alleen maar van elkaar genoten en samen gespeeld te midden van al onze rommel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten