Een nieuw rubriekje over kleine dingen/ momenten die ik niet wil vergeten.
- Nu Lewis in zijn eigen bedje slaapt en Victor op de matras er naast, is er veel plaats vrij gekomen in mijn bed, maar in het weekend slapen de grote jongens nog altijd graag in onze kamer. Toen Lewis nog bij ons in bed sliep, sliepen ze op twee kleine junior matrasjes naast het bed, maar nu slapen ze dus alletwee bij mij in het bed. Ik lig als het ware gesandwicht tussen Ruben en Oscar. Het maakt niet uit hoe ver naar de rand ze allebei beginnen, na een half uur plakken ze tegen me aan. Wanneer ik even uit bed moet om Lewis te laten drinken, dan moet ik altijd een kussen tussen hen in leggen, want anders ben ik mijn plaats kwijt wanneer ik terug kom ! Oscar is een meester in knuffelen, want die eindigt altijd met zijn hoofd in mijn nek, arm over mijn bovenlijf en been over mijn benen en Ruben spreekt Frans in zijn slaap.
- Als er iets gebeurt in huis waarvoor ik kwaad zou kunnen worden, dan roepen de oudsten in koor " het was Lewis " ! Hun kleine broer is een makkelijke prooi, die het altijd gedaan heeft, zelfs als het over iets gaat wat hij nog helemaal niet kan ! Hun verantwoordelijkheid opnemen over iets wat verkeerd gaat of als ze iets doen wat niet mag, dat kunnen ze nog niet zo goed, die jongens van mij ;-)
Aan de andere kant is er wel een enorme compliciteit tussen mijn drie jongens. Je ziet ze vaak genieten van het samen-zijn ! Tot er weer iemand iets doet wat de andere enerveert en dan is het moment ook al gauw weer weg.
- Smeltmomentjes ook, dat doet zo'n deugd aan mijn moederhart, wanneer ik Lewis en Oscar samen in de wipstoel zie zitten. Gelukkig kan die tot 65 kg aan, dus geen probleem ! Of wanneer ik mijn grote jongens zie genieten van een dagje Efteling alleen met mij en Omi en Opi. Ze genieten soms zo van die onverdeelde aandacht die ik dan heb voor hen alleen, zonder dat ik rekening moet houden met Lewis, die tot op dit moment toch nog echt veel van mij vraagt, letterlijk. Als ik Oscar zie genieten van kaaskroketjes op restaurant. Meestal vindt hij het nooit zo lekker wanneer we op restaurant eten, maar als ik hem dan eens oprecht zie genieten, dan smelt mijn hart toch echt wel een beetje.
Het is soms niet te bevatten hoeveel liefde je kan voelen voor die kleine en minder kleine wezentjes.
- Lewis zit volop in een kopieerfase. Hij wil alles nadoen wat hij van zijn grote broers ziet.
Eten op de bank aan tafel ipv in zijn kinderstoel, een stenen bord ipv een plastieken, op de iPad spelen, stappen op straat ipv in de buggy zitten (en absoluut geen handje vasthouden, daar doen we niet aan mee ! )
Ook woordjes herhalen vinden we super ! Toppertjes op dit ogenblik zijn :
Kola = chocolade
Bosjt tinke = borstje drinken
Pube = Ruben
Doka = Oscar
Pakot = kapot
Nog !
Bumba = alle programma's die hij maar wil/kan zien op de Ketnet jr. App
Allé! = als er een auto te traag voor mij rijdt en ik daar een beetje op vloek ;-)
Het lijkt een beetje alsof er alleen maar kinderdingen gebeuren in mijn leven. En dat is wel voornamelijk zo op dit ogenblik. Er blijft weinig tijd en energie over voor iets anders. Gelukkig is er wel een beetje tijd voor familie en vrienden, maar hoofdzakelijk toch wel kinderdingen. En dat is goed zo, ik heb daar vrede mee ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten