De Sint is langs geweest, de Prinsjes super blij met de cadeautjes dus nu is het tijd om de kerstboom boven te halen. De winter is niet bepaald mijn favoriete seizoen, ik hou niet van de kou en de regen en nog veel minder van de sneeuw, maar de sfeer en gezelligheid van kerst kunnen me wel bekoren. Ons leeshoekje wordt verzet naar het midden van de woonkamer om plaats te maken voor de kerstboom. Geen echte, maar een kunststof exemplaar. We hebben wel al eens een echte boom gehad, maar de naalden die zo'n ding verliest zijn niet te tellen en een echte prikt ook zo ongelofelijk als je er de versiering in hangt. Ik vind niet dat je echt het verschil ziet, zeker niet als je hem vol met ballen, slingers en lichtjes hangt. Droomprins staat in voor de opbouw van de boom en de Prinsjes en ik voor de versiering. Sobere versiering vind je bij ons niet, een kerstboom moet voor mij volhangen! Ik vind het fijn om te mixen. De Prinsjes hadden vorig jaar voor het eerst iets zelf gemaakt om in de boom te hangen. Hun creaties pronken vrolijk naast de ballen van de winkel. De woonkamer wordt gelijk dubbel zo gezellig 's avonds met de lichtjes van de kerstboom aan!
Dit jaar worden de komende weken echter iets moeilijker doordat mij opa beslist heeft dat hij niet meer verder wil leven. Ondanks het feit dat hij zich zou kunnen laten behandelen voor zijn aandoening, heeft hij geen zin meer in de zware ongemakken van chemo en het verdere behandelingsproces. Hij is 83 en heeft het opgegeven. Ik begrijp hem en heb respect voor zijn keuze, maar ik begrijp niet waarom hij niet meer probeert het beste te maken van de vier weken die hem nog resten. In principe zou hij nog een paar mooie momenten kunnen beleven met zijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen, maar in de plaats daarvan ligt hij in zijn bed in de living, zegt bijna niks meer en staart voor zich uit, bijna alsof hij er nu al niet meer is...
Ruben is op dit moment nogal met de dood bezig, hij vraagt vaak of opa al dood is... Ik zou hem graag nog een keertje meenemen naar opa, maar dat zit er denk ik niet meer in. Het is alsof opa er ook niet meer in geïnteresseerd is om zijn achterkleinkinderen te zien. Misschien word ik ook wel zo als ik in die fase van m'n leven zit, misschien ook niet... Ik hoop althans van niet,want ik zou het erg vinden als mijn naaste familie met negatieve gevoelens zou blijven zitten omtrent mijn levenseinde.
Samen met mijn Prinsjes en mijn Droomprins, mezelf koesterend in hun warmte, ga ik toch proberen te genieten van deze gezellige, sfeervolle dagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten